Port Stephens

Zaterdag weer erg vroeg opgestaan voor een nieuwe daytrip. De vorige keer was het dat zeker de moeite waard en hopelijk is dat ook nu weer zo. Op het programma staat Port Stephens: een havenstad zo'n 190 km van Sydney. We moesten dus ook een aardig stuk met de bus. Stockton Beach is het 30km lange strand van Port Stephens met heel veel enorme duinen. Daarna ga we naar Nelson Bay om dolfijnen te spotten. Een soort safari op het water, met dus geen garantie dat je ook echt een dolfijn ziet.
Het blijkt een populaire trip te zijn, want bij vertrek zit de hele bus helemaal vol. Debbie is vandaag onze reisleider en blijkt net zo vlotgebekt te zijn als de vorige. Een gezellige reisleider is natuurlijk al het halve werk. Halverwege de ongeveer 2,5 uur durende reis stoppen we voor een ontbijtje. Ook nu hoor je de verschillende nationaliteiten door elkaar kletsen, de voertaal onderling is uiteraard gewoon Engels. Het accent verraadt echter direct iemands herkomst. Al is het verschil tussen een Canadees en een Amerikaan wat moeilijk te horen natuurlijk ;-) Er zitten ook een paar mensen bij die er vorige week ook waren. Dit keer twee Nederlanders gespot: meiden uit regio Amsterdam. Naast mij in de bus zit een man uit Vietnam met een wat moeilijk verstaanbaar Engels, wat de communicatie soms wat lastig maakte.
Bij Stockton Beach worden niet alleen door prachtig weer begroet, maar ook door drie kamelen. Je kunt daar op zo'n Midden Oosten een kamelentocht maken. We blijven niet zo heel lang, dus daar is nu geen tijd voor. Wel een grappig gezicht natuurlijk: kamelen op het strand. De hele groep duikt de duinen in voor een aparte bezigheid: duinsurfen! Je gaat dan met een soort van showboard zittend of liggend de duinen af. Vooral als het mis gaat levert dat voor de omstanders een leuk schouwspel op, het slachtoffer eet dan voor de rest van de dag zand... :-) Het heuveltje is niet zo heel hoog en de rit naar beneden te vergelijk is met een sleerijtje van de lokale grasheuvel, besteed ik mijn tijd vooral met het aanschouwen van alles en natuurlijk het 1 en ander vast te leggen met de camera. De omgeving, samen met het licht en een paar mooie dames (ditmaal van het menselijke soort ;-) levert dat natuurlijk een paar prachtige plaatjes op.
Ohja, sommige mensen weten schijnbaar niet dat zand net zo gevaarlijk voor een camera is als water... Dit ondervond een meisje nadat ze haar camera in opwaaiend zand hield en daarmee haar camera aan alle kanten vast liet lopen...
Het schijnt tegenwoordig in het zijn om overal omhoog, op en af te springen. De vorige keer was het op en vanaf de waterval, nu wordt er driftig in het zand gesprongen. Twee Duitse meiden sprongen omhoog (zie foto), dat kan ik nog begrijpen. Maar twee jongens besloten om 'face down' de heuvel af te duiken terwijl iemand een foto maakte. De grap is natuurlijk dat het even duurde voordat de foto gelukt was... :-)
Na dit zanderig tafereel werden we naar Nelson Bay gebracht, 1 van de havens in Port Stephens. Na een gezellige lunch met een paar mensen uit Noord Amerika, konden we de boot op voor onze zoektocht door de baai. Het weer is nog steeds erg mooi: veel zon en een klein briesje. In eerste instantie mocht ik van de kapitein de boot niet op... Hij zag mijn Nikon camera en zei dat die niet toegestaan is aan boord. Nadat ik vroeg om dat een eindje verderop even samen 'uit te praten', mocht ik toch doorlopen. Later toverde hij een enorme Canon camera met 70-200 L-lens uit zijn tas... Blijft leuk natuurlijk, die eeuwige rivaliteit tussen Canon en Nikon gebruikers ;-) :-)
we hebben vandaag geluk! Er zemmen een stuk of 5 dolfijnen in de baai aan de oppervlakte. Heel gratieus laten ze zo nu en dan even hun rug zien. Even voelde ik me weer in Zuid Afrika, het safarigevoel kwam weer helemaal terug. Met de boot hebben we een rondje door de baai gemaakt: een prachtige, rustige omgeving. De boottocht duurde ruim 1,5 uur, dus was er tijd genoeg om even met wat mensen aan boord te kletsen. Zo blijkt de kapitein foto's te verkopen van de dieren die hij gezien heeft. Met zo'n snelle camera en haarscherpe lens maakt hij natuurlijk prachtige foto's die hij dan ter plekke kan afdrukken. Zo krijgen mensen een foto mee van bv de walvis die ze ook echt zelf gezien hebben ipv een standaard poster. Een leuk idee en zo komt hij dus ook aan het geld voor die camera.
Irene en Puck zijn twee gezellige meiden van de UvA die hier voor een paar maanden studeren en rondreizen. Echt Amsterdams bleek wel op de boot: vlot en uitgesproken.
De reis terug was een stuk stiller dan de heenweg. Veel mensen lagen te slapen of naar muziek te luisteren. Debbie had een DVD aangezet met daarop korte filmpjes van de finalisten van een filmwedstrijd. Daar zaten een paar verrassend leuke tussen!
Wederom dus een geslaagde dag!